Column: Confrontatie

Het was even flink zoeken, want je moet wel het goede spul kopen. Niet dat doe-het-zelf-goedje dat na één keer trekken weer loslaat. Het zal je gebeuren dat het niet stevig blijft zitten – daar gaat je hele punt. Via een Belgische website vond ik iets geschikts, ook nog betaalbaar en echt niet illegaal. Biologische tweecomponentenlijm met verzekerd resultaat. Zeker en vast.

Dan is het alleen nog maar een kwestie van ervoor zorgen dat je wordt uitgenodigd voor een talkshow waar voldoende mensen naar kijken. Ook dat valt niet mee, want de kijkcijfers vallen voor steeds meer van dat soort oeverloze programma’s de laatste tijd tegen. Koffietijdstopt zelfs ermee, waar moet dat heen met de wereld?

Krantenkoppen

Ik verwacht wel dat de tv-producenten enthousiast zullen reageren op een spraakmakend item in hun talkshow. Een beetje sensatie trekt kijkers, en met een beetje geluk gaat het viraal. Ik zie de krantenkoppen al voor me: ‘NPVA-bestuurslid lijmt zich vast aan…’ Ja, aan wat eigenlijk? Aan een tafel heeft niet erg veel zin; het is al een keer gedaan en met beperkt succes. Ze kieperen je er zo af en daar lig je dan in je nette pak met plakkende handjes. Nee, het is beter om je vast te lijmen aan de talkshowhost zelf, voor de hogere attentiewaarde. Maar hoe dan? Lijm ik mezelf vast aan het decolleté van Jinek? Of de eeuwig weelderige haardos van Beau? Of aan de snor van Johan Derksen? Of kan ik toch liever terecht bij de publieke omroep, bij Op1 in een innige omhelzing met Welmoed, Carrie of Nadia? Bij nader inzien is het misschien niet zo verstandig om de presentator als plakobject uit te kiezen, want zowel bij de commerciëlen als bij de publieken zijn ze wel gewend aan het rücksichtslos afvoeren van presentatoren die over de datum zijn of die het predicaat ‘kijkcijferkanon’ niet (meer) verdienen. Van Op1 naar Schop1, van Wie is de mol naar Doei zegt De Mol.

Perfectionist

Ik kan natuurlijk ook naar Schiphol rijden en daar mezelf vastketenen aan de privéjet van een of andere grootindustrieel. Of aan de Fokker van de koning. Bestaat die eigenlijk nog? Ik bedoel de Fokker, niet de koning. Geen kwaad woord over ons koningshuis, ik mag die mensen wel. Weten zich als geen ander al eeuwenlang te binden aan het volk. Inspirerend. Zouden ze het waarderen als ik me vastketen aan de voordeur van Paleis Noordeinde of Paleis Huis ten Bosch? Of mezelf met de Belgische lijm vastplak op hun bordes? Of nog beter: als ik mezelf vastspijker aan hun keukendeur? Ik krijg er een bijna religieus gevoel van, een soort kruising (of kruisiging?) van Jezus en Luther. Wel moeilijk, want ik kan hooguit één hand vastspijkeren en dat is voor een perfectionist zoals ik weer halfbakken werk. Moet ik vervolgens iemand meevragen om mijn andere hand vast te spijkeren. Ik zit al 30 jaar onder de plak, maar mijn vrouw heeft daar geen zin in, zulke Filipijnse toestanden. Bovendien is ze onhandig met gereedschap. Die slaat bij het hameren op haar eigen duim en drie maal raden wie daar de schuld van krijgt. ‘Je bewoog, sta dan ook stil!’, hoor ik haar roepen. Weg momentum.

Spraakmakend

Maar stel nou dat het me lukt om me ergens onlosmakelijk aan te hechten; wat ga ik doen met alle media-aandacht die dat oplevert, hoor ik u vragen. Nou, dan ga ik doen wat ik al ruim tien jaar op bescheiden schaal doe, namelijk een lans breken voor de complementaire zorg en voor acupunctuur in het bijzonder. Kennelijk is er iets spraakmakends nodig om gehoord te worden in dit in slaap gesukkeldeland waar de hardste schreeuwers de meeste zendtijd krijgen. Je zou het een ongehoord schandaal kunnen noemen, maar het woord ‘ongehoord’ durf ik tegenwoordig niet meer in de mond te nemen. Voor je het weet staat Arnold Karskens op je stoep met twee boze blonde vrouwen om je de waarheid (lees: hun waarheid) te vertellen. Brrrrr.

Gezondheidsblik

Hoe het ook zij: als het NOS Journaal, RTL Nieuws en omroep Drenthe eindelijk met draaiende camera’s op mij gericht staan, zou ik vertellen dat het tijd wordt om onze gezondheidsblik te verruimen, de bureaucratie in de zorg zoveel mogelijk te elimineren en waardering in woord en daad te tonen voor iedereen die dag in dag uit zijn of haar stinkende best doet om de vitaliteit van de medemens te verbeteren. Zo. Ik zouvan de daken schreeuwen dat Inès von Rosenstiel een heldin is die van mij ieder jaar de Pruimenbloesemprijs mag winnen. Ik zou verkondigen dat het tijd wordt dat er aandacht wordt besteed aan TCM binnen de opleiding geneeskunde. Dat er integratie van zorgaanbod moet komen. Dat het afgelopen moet zijn met de graaiers in de zorg en het verketteren van mensen met een andere, niet-westerse zorgbril.

Ik hoop dat de Belgische lijm snel binnenkomt, want ik wil liever geen confronterende acties organiseren in december. Dan is alles immers pais en vree, strooien de Pieten tot ze zwart zien, zingen de engelen bij omroep Max en heerst er weer gezellige, ouderwets Hollandse vrede op aard. Vast en zeker.

Brian de Mello