Toegankelijkheid versus tariefstijgingen
Door stijgende kosten en minder vergoedingen verhogen steeds meer acupuncturisten gedwongen hun tarieven. Dit roept vragen op over de toekomst en toegankelijkheid van deze zorgvorm.
De tarieven voor acupunctuurbehandelingen stijgen. Na jaren van terughoudendheid zien veel acupuncturisten zich genoodzaakt hun prijzen aan te passen. Tegelijkertijd worden de vergoedingen vanuit zorgverzekeraars steeds verder beperkt. Dit zet zowel behandelaars als patiënten onder druk en roept vragen op over de toegankelijkheid en toekomstbestendigheid van deze zorgvorm.
Tien jaar bevroren tarieven
Sinds 2013 zijn de tarieven voor acupunctuur in veel praktijken nauwelijks veranderd. Dit terwijl bedrijfskosten, huurprijzen, energielasten en materiaalkosten jaarlijks bleven stijgen. In een tijd waarin inflatie voelbaar is in bijna alle sectoren, vormt de acupunctuur daarop geen uitzondering. De keuze om prijzen lange tijd stabiel te houden, werd ingegeven door betrokkenheid bij de patiënt en de wens om behandelingen toegankelijk te houden. Die betrokkenheid verdient erkenning, maar heeft ook zijn grenzen bereikt.De economische realiteit van 2025 laat zien dat het voortbestaan van veel praktijken zonder aanpassing van de tarieven niet langer haalbaar is. Tariefsverhogingen worden dan ook niet doorgevoerd vanuit winstbejag, maar uit noodzaak om de continuïteit van de zorg te waarborgen.
Afnemende vergoedingen
bij verzekeraarsTegelijk met de stijgende tarieven valt op dat zorgverzekeraars steeds minder geneigd zijn acupunctuurbehandelingen te vergoeden. Waar vroeger nog gedeeltelijke dekking gebruikelijk was binnen aanvullende pakketten, wordt die dekking nu in toenemende mate beperkt of zelfs volledig geschrapt. Voor patiënten betekent dit hogere eigen bijdragen, en in sommige gevallen het noodgedwongen afzien van behandelingen.
De gevolgen van deze ontwikkeling zijn zorgwekkend. Minder behandelingen kunnen de effectiviteit van een therapie-traject aantasten. Daarnaast ontstaat het risico dat acupunctuur, ondanks bewezen effectiviteit bij uiteenlopende klachten, voor bepaalde groepen financieel onbereikbaar wordt.
Een fragiele balans
In het huidige zorglandschap ontstaat zo een fragiele balans. De behandelaar ziet zich genoodzaakt hogere tarieven te rekenen, terwijl de patiënt minder vergoed krijgt. Dit leidt tot spanningen en onzekerheid, vooral bij mensen die langdurige of regelmatige behandeling nodig hebben. Het is van belang dat deze realiteit onderkend wordt door alle betrokken partijen: behandelaars, patiënten én verzekeraars.
Zorgverzekeraars spelen hierin een sleutelrol. Door rekening te houden met de economische situatie van zorgverleners en het maatschappelijke belang van acupunctuur, kunnen zij bijdragen aan het behoud van een breed toegankelijk aanbod. Een eerlijke vergoeding voor acupunctuur binnen aanvullende verzekeringen is daarbij cruciaal.
Historisch perspectief: de btw-strijd
De huidige situatie roept herinneringen op aan een ander belangrijk moment in de recente geschiedenis van de acupunctuur in Nederland. In 2017 ontvingen Roland Pluut, Eliana Droog en Toine Korthout de Pruimenbloesemprijs uit handen van acteur en presentator Bas Muijs. De prijs werd uitgereikt als erkenning voor hun inzet tegen de invoering van btw op acupunctuurbehandelingen — een campagne die met succes voorkwam dat deze vorm van zorg duurder werd voor patiënten. De prijsuitreiking markeerde een symbolisch moment van verbondenheid en vastberadenheid binnen de sector.
Vooruitkijken: acupunctuur als volwaardige zorgvorm
In een tijd van stijgende kosten en veranderend zorgbeleid is het belangrijk om de waarde van acupunctuur als volwaardige therapie te blijven onderstrepen. Niet als luxe of alternatief, maar als bewezen effectieve methode binnen een breder palet van gezondheidszorg. Erkenning, eerlijke tarieven en passende vergoedingen dragen bij aan die positionering.
De toekomst van acupunctuur in Nederland vraagt om evenwicht. Tussen economische haalbaarheid en maatschappelijke toegankelijkheid. Tussen financiële randvoorwaarden en medisch inhoudelijke meerwaarde. Alleen met een gezamenlijke visie kan die balans behouden blijven — in het belang van zowel de behandelaar als de patiënt.
