Patiëntenervaring Cees van der Meulen

Cees van der Meulen is 60 jaar oud; hij woont in Rotterdam. Hij is geboren met twee klompvoeten. Van zijn geboorte tot zijn zevende is hij wel twintig keer aan zijn voeten geopereerd.

Dat was vast een heel vervelende ervaring voor u als kind?

Och, ik wist niet beter, ik ben ermee opgegroeid. Ik zat natuurlijk regelmatig wekenlang in het gips en ik kan me herinneren dat ik op de kleuterschool met beugels liep. Maar ik heb geluk gehad dat mijn ouders een arts troffen die er wat aan wilde doen. Ik ben van 1953 en de meeste mensen van mijn generatie met dit probleem zitten in een rolstoel of kunnen zich slecht voortbewegen. Ik kan nog steeds lopen, zij het niet ver, en tot ik tegen de veertig liep, heb ik gesport, hardgelopen zelfs, en getennist en squash gespeeld.

Wat gebeurde er toen?

Tussen mijn 35ste en mijn 40ste ben ik weer aan mijn voeten geopereerd in het Dijkzigt Ziekenhuis. Er zat inmiddels speling in mijn voeten, daarom hebben ze mijn voeten vastgezet. De scharnierfunctie is nu weg, zeg maar. Bij die o­peratie vroegen ze in het ziekenhuis of ik ook last van mijn rug had. Ik zei nee. O, dat komt nog wel, zeiden ze, we zien je nog wel terug. Het schijnt veel voor te komen dat mensen met deze voetafwijking op latere leeftijd ook problemen met hun rug krijgen. En dat bleek ook voor mij op te gaan. Toen ik niet meer kon sporten, is het bergafwaarts gegaan met mijn rug.

Welke problemen hebt u precies met uw rug?

Ik ben in tien jaar vier keer geopereerd aan mijn rug voor vier hernia’s en voor stenose. Stenose is een vernauwing van het wervel­kanaal. Bij mij werd dat veroorzaakt doordat het wervelbot ging woekeren. Het groeit dan naar binnen en knelt de zenuwen af. Ik kon toen maar een heel klein stukje lopen voordat ik door mijn been zakte. Dat is door een opera­tie verholpen, maar er komt weer een nieuwe stenose aan bij een andere wervel. Ik ben nog steeds onder controle bij het ziekenhuis. Ze willen liever niet weer opereren omdat ik de pech heb dat mijn lichaam veel littekenweefsel aanmaakt. Dat littekenweefsel zit van binnen, op en in de wervelkolom, en trekt alles strak en oefent druk uit. Ik heb altijd pijn in mijn onderrug. Dat komt niet alleen door dat littekenweefsel; de tussenwervelschijven zijn ook dunner geworden en de zenuwen raken ook sneller geprikkeld doordat ik verkramp.

Ik ben een tijd bij de pijnpoli van het Sint Franciscus Gasthuis behandeld. Ik kreeg cortisone-injecties. Dat mag maar drie keer op dezelfde plek; bij mij is het vier keer gedaan. De laatste keer hielp het nog maar een paar maanden; de eerste keer werkte het wel een jaar.

(dit is slechts een gedeelte van het artikel dat te vinden is in de Acupunctueel!) Word lid en ontvang de Acupunctueel!