Column: Verstoppertje

Het grote jaarlijkse verkleedfeest is weer achter de rug. Carnaval is voor de een het hoogtepunt van het jaar, voor de ander een nietszeggend drankfestijn. Van oorsprong een katholiek feest, maar daar hebben het bloemetjesgordijn en het paard in de gang geen boodschap aan. Even los gaan voordat de Vastenperiode begint, het buikje vol eten en de lusten bot vieren. Nogal wiedes dat het dan handig is om dit vermomd en onherkenbaar te doen. Kennelijk hebben mensen behoefte aan het tijdelijk in de huid kruipen van de ander, of gewoonweg aan verstoppertje spelen.

Iemand die alles weet van verstoppertje spelen is Edward Snowden, ongetwijfeld een van de meest besproken, bejubelde en gehate personen van de afgelopen tijd. Zijn onthullingen over de praktijken van de Amerikaanse geheime dienst hebben wereldwijd invloed gehad, en dat lijkt voorlopig niet te eindigen. Het is voor politici lastig om met dit soort zaken om te gaan. Zelfs onze eigen ministers Plasterk en Hennes hadden even moeite met het niet-delen van vertrouwelijke informatie en dat zal vast niet de laatste keer zijn. Soms is verstoppertje spelen om redenen van staatsveiligheid een noodzaak, maar waar ligt de grens?

Knuffel

De ironie van Snowden is niet alleen dat de grote onthuller zich nu verborgen moet houden voor allerlei westerse veiligheidsdiensten, maar dat hij zich dan ook nog moet verstoppen in een land als Rusland, of all places. Een land waar de gemiddelde homo zich beter kan schuilhouden in de spreekwoordelijk kast, om er vervolgens nooit uit te komen. En toch is Vladimir Poetin de kwaadste niet, als je zag hoe hij Olympisch kampioene en lesbienne Ireen Wüst knuffelde. Dan begin je te twijfelen aan de kwade intenties van deze ex-KGB-man. In de Amerikaanse Tonight Show stak presentator Jimmy Fallon er de draak mee door te stellen dat het geen gewone knuffel was, maar een genezende omarming om snelle Ireen te healen van de homofilie. Hoe Poetin er echt over denkt kan hij beter voor zich houden, anders breekt er straks nog een revolutie uit in Rusland.

Over revolutie gesproken: iemand die minder moeite heeft met het verhullen van haar mening is onze minister Edith Schippers. Zij maakte al in 2011 op kosten van de belastingbetaler een videofilmpje om de Vereniging tegen de Kwakzalverij een hart onder de riem te steken en dat komt – om het voorzichtig te zeggen – wat ongenuanceerd over. Voor mensen die baat hebben bij complementaire zorg en de vele duizenden professionals die zich er dagelijks mee bezig houden kan het zelfs beledigend zijn. Er is op internet geroepen om haar aftreden in de vorm van een petitie, zie http://petities.nl/petitie/aftreden-geeist-van-minister-schippers. Tsja, misschien dat we liever eerst aan Poetin kunnen vragen om haar een keer een helende knuffel te geven?

Natuurlijk, ik ben ook tegen daadwerkelijke kwakzalverij, maar dan moeten we wel het kaf van het koren scheiden. Laatst viel het mij op dat sommige mensen er amper voor uit durven komen dat ze patiënt zijn bij een acupuncturist. Uit schaamte tegenover hun omgeving, of uit angst dat ze worden uitgelachen misschien? Op deze plek heb ik al eens eerder vermeld dat BN’ers uit populariteitsoverwegingen soms weigeren om hun acupunctuurgebruik wereldkundig te maken. Gelukkig is dat een uitstervend verschijnsel. Met de toenemende acceptatie van acupunctuur komen mensen nu vaker ervoor uit en gaan de goede ervaringen steeds sterker rondzingen. In de sportkantine verraste een tafelgenoot mij onlangs door spontaan een pleidooi te houden voor acupunctuur. Toen de westerse geneeskunst een van zijn beste vrienden niet kon helpen met diens hoofdpijnklachten, bood een acupuncturist soelaas. Hij vertelde het alsof het een wonder was. U en ik weten wel beter.

Alaaf!

Mijn dochtertje is gek op verstoppertje spelen. En het liefst laat ze me schrikken op het moment dat ik haar bijna heb gevonden. Vanachter een kastje, een gordijn of vanuit een hoekje, bedolven onder kussens springt ze op en roept “Boe!” op het moment dat ik haar dreig te ontmaskeren. Het moment is aangebroken dat we de rollen omdraaien. Dat wij “Boe!” gaan roepen naar iedereen die zich verstopt voor acupunctuur; dit spelletje heeft nu wel lang genoeg geduurd. Het is tijd voor de acupunctuurpolonaise in vol ornaat, het liefst met een verstandige minister van Volksgezondheid voorop. Die grijp ik graag vanachter - bij de schouders natuurlijk.

Brian de Mello