Column: Fascinatie voor vaccinatie
Het zijn de donkere dagen rond Kerst en mensen om mij heen gaan er heel verschillend mee om. Voor de een is het vooral een tijd van vrolijkheid en elfenhaar, voor de ander een periode van bezinning en kerkgang. Sommigen worden al depressief bij de gedachte aan korte dagen, koude nachten of aan verplichte etentjes bij de (schoon)familie. Hoe u er ook over denkt, één ding is zeker: het einde van het jaar is een mooi moment om terug te blikken en vooruit te kijken. Daar hoeft u, om met Charles Dickens te spreken, geen Scrooge voor te heten.
Bovendien gebeuren er ook altijd bijzondere dingen aan het eind van het oude en het begin van het nieuwe jaar. Als het niet een tsunami is, dan is het wel een Elfstedentocht (weet u nog wel?). Zonder in het bezit te zijn van een glazen bol die mij inzicht geeft in de actuele gebeurtenissen bij het ter perse gaan van dit blad, durf ik wel te stellen dat de Mexicaanse griep menigeen heeft beziggehouden op het eind van 2009. Wat er zo bijzonder aan deze griep is, is niet zozeer de medische implicatie als wel de maatschappelijke discussie die erdoor is ontstaan. Niet alleen in Nederland, maar op meerdere plekken in de wereld. Dan heb ik het niet alleen over allerlei voetbalclubs die hun tere ballen jongens vroegtijdig lieten inenten, maar ook over dure beurscowboys op Wall Street die met voorrang een Mexicaanse griepprik kregen. Geld maakt niet gelukkig, maar wel immuun tegen een virus, zo lijkt het.
Als u net als ik kinderen heeft in de leeftijdscategorie tot en met 4 jaar, dan heeft u op straat en op school vast en zeker de discussies meegemaakt over het al dan niet laten vaccineren van het jonge grut. Is het verantwoord? En wat als je een kind van 3 en een kind van 5 hebt? Hoe ga je daar als ouder mee om? Tot mijn “geluk” behoor ik tot een risicogroep; mijn gevoeligheid voor infectie van de luchtwegen deed mijn huisarts jaren geleden besluiten mij op de lijst te zetten van mensen die in aanmerking komen voor anti-griepvaccinatie. Vervolgens hoor en zie ik uiteenlopende meningen over de noodzaak tot vaccinatie, de gevolgen ervan en zelfs over de motieven erachter. Op de “natural health”-website van dr. Mercola, een Amerikaanse specialist die op www.mercola.com allerlei onthullende zaken etaleert, werd zowat een complottheorie gesuggereerd. De farmaceutische industrie zou regeringen onder druk zetten om tot massale vaccinatie over te gaan. Nu wil ik best geloven dat de bonuscultuur bij de farmagiganten nog welig tiert - misschien nu wel heviger dan ooit - maar ik wil er niet aan dat dit de voornaamste drijfveer is voor de vele miljoenen prikken die zijn uitgedeeld. Ik geloof wel in research & development in de farmacie, net zoals ik geloof in stamceltechnologie sinds ik bij Oprah Winfrey een man van 70 zag die hiermee een nieuw vingertopje had laten aangroeien, compleet met nagel, nadat het origineel er per ongeluk vanaf was gezaagd.>
Waar het uiteindelijk om draait, is het vermogen van mensen om zelf te kunnen beslissen over het bevorderen van hun gezondheid. Ik wil als burger graag betrouwbare informatie ontvangen van mijn overheid en van erkende deskundigen, waarmee ik in staat wordt gesteld om een afweging te maken die op feiten berust. Die keuzevrijheid geldt niet alleen als het gaat om het halen van een griepprik, maar ook wanneer het gaat om het kiezen van een behandelwijze waar ik in geloof. Met acupunctuur als het meest reguliere alternatief, hebben we in die zin nog een lange weg te gaan in Nederland. Want een minister is, in de politiek van tegenwoordig, in staat om namens de burgerij een klinkklare keuze te maken. Echter, als hij iets niet ziet zitten, komt er geen steun voor. Gelukkig lijkt het de goede kant op te gaan met de acupunctuur en de manier waarop deze eeuwenoude behandelwijze tegemoet wordt getreden. Daar hopen we met de NPVA een positieve bijdrage aan te leveren. Vergis u niet, de verandering die we trachten te bewerkstelligen is er eentje van lange adem. De eerdergenoemde Scrooge riep ooit, toen hij nog een zuinige, zure vent was: “Als ik het voor het zeggen had, dan zou ik iedere gek, die rondloopt met dat vrolijk Kerstfeest op de lippen, in zijn eigen pudding gaar laten koken en hem laten begraven met een hulsttak in zijn hart. Ja waarachtig, dat zou ik doen!”. Zoals hij aanvankelijk tegenover Kerstmis stond, zo staan sommige mensen vandaag de dag tegenover acupunctuur. Om daar verandering in te brengen is geen eenvoudige zaak, maar u weet hoe het uiteindelijk met Scrooge is afgelopen; er is dus hoop, mensen kunnen veranderen. Met een vrolijk geloof in acupunctuur durf ik u het beste voor 2010 toe te wensen. Kom maar op met die pudding.
