Acupunctuur en alvleesklierontsteking

Naomi Welkens is acupuncturist. Ze is getrouwd en is moeder van twee kinderen. Ze heeft een praktijk in Tilburg en is lid van de Zhong.

Na de Havo heb ik Microbiologie gestudeerd aan de HLO. Direct na mijn afstuderen ben ik als laborante aan het werk gegaan. Omdat ik door het werk allerlei allergische reacties ontwikkelde, schoolde ik me om tot Software Engineer en ging tien jaar de automatisering in. Helaas gaf mijn werk mij niet de voldoening die ik zocht.
Daarom ben ik tijdens deze periode acupunctuur gaan studeren aan de Qing-Bai. In 2006 studeerde ik af en in hetzelfde jaar startte ik mijn praktijk in Tilburg. Sindsdien geniet ik er dagelijks met volle teugen van om de levenskwaliteit van kinderen en volwassen te verbeteren door ze te behandelen voor pijn, stress en allergieën.

De behandeling van alvleesklierontsteking met acupunctuur
In 2013 kreeg ik een verontrustend telefoontje van een oud-patiënte. “Mijn man wil dood Naomi. Hij heeft last van helse pijnen en kan het leven niet meer aan. Hij wil euthanasie laten plegen, maar dat wil ik niet. Sinds anderhalf jaar heeft hij last van chronische alvleesklierontsteking en de artsen hebben gezegd dat ze niets meer voor hem kunnen doen. Zou jij met acupunctuur iets voor hem kunnen betekenen?” Ik schrok erg van wat ze vertelde.

Ze ging verder met haar verhaal. “Hij kreeg last van vreselijke pijn in zijn bovenbuik. Toen het erger werd zijn we naar de huisarts gegaan. Die verwees hem door naar het ziekenhuis. Na een aantal onderzoeken kwamen ze er achter dat hij last had van zijn alvleesklier. Hij is nu onder behandeling van een arts in het ziekenhuis, maar die geeft aan dat ze weinig voor hem kunnen doen, behalve hem morfine en tien pijnstillers per dag geven. De pijn die hij op dit moment ervaart is zelfs voor deze medicijnen te heftig. Die brengen ook al geen verlichting meer.”

Voor die tijd had ik nog nooit iemand met alvleesklierontsteking behandeld. Ik gaf aan dat ik zou kijken wat ik voor haar man kon betekenen. Ik plande hem dezelfde week nog in omdat de vraag urgent was.

Waar zit de alvleesklier en wat doet het?
De alvleesklier is een langgerekte, trosvormige klier die achter de maag zit en voor de lever. De alvleesklier produceert onder andere spijsverteringssappen.
Deze sappen bevatten enzymen die nodig zijn voor de vertering van eiwitten, suikers en vetten. Door de alvleesklier lopen veel kleine afvoerkanaaltjes, die samen komen in de grote afvoergang van de alvleesklier.
Deze afvoergang mondt, samen met de grote galgang, uit in de twaalfvingerige darm. De alvleeskliersappen en galsappen worden afgegeven aan de twaalfvingerige darm en zorgen voor een goede vertering van het voedsel.

Wanneer is er sprake van alvleesklierontsteking?
Een alvleesklierontsteking is een ernstige aandoening waarbij de alvleesklier ontstoken is. In veel gevallen is de ontsteking tijdelijk en dan spreken we van acute alvleesklierontsteking. Bij een chronische alvleesklierontsteking is er sprake van een steeds terugkerende of langdurige ontsteking, die vaak een mild verloop heeft. Hierbij kan blijvende schade aan de alvleesklier ontstaan. Als gevolg van de langdurige ontsteking verdwijnen er alvleeskliercellen. Deze worden niet vervangen door nieuwe, gezonde cellen, maar door littekenweefsel. Door het littekenweefsel kan de afvoergang van de alvleesklier vernauwd raken.

Intakegesprek
Toen mijn patiënt een paar dagen later met zijn vrouw de praktijk binnenkwam, herkende ik hem niet meer.
Hij, die ooit zo fier stond, liep nu verkrampt en lichtelijk voorovergebogen. Hij kwam schuifelend vooruit en zag er flink vermagerd en verzwakt uit. Zijn vrouw ondersteunde hem. Hij was een schim van zichzelf geworden.

Tijdens het intakegesprek vertelde mijn patiënt dat hij meer dan twintig kilo was afgevallen doordat hij bijna niets meer kon eten. Meestal kreeg hij tijdens of na het eten last van stekende pijnen in zijn maagstreek die uitstraalden naar zijn rug en schouderbladen. Hij werd ook misselijk en gaf regelmatig over. Het ergste vond hij de buikkrampen, heel de dag door. Voordat hij naar het toilet ging werd de pijn in zijn buik nog erger.
Zijn ontlasting was tegenwoordig een vettige smurrie. Volgens zijn vrouw stonk het afschuwelijk als hij naar het toilet was geweest. Ze trok er een vies gezicht bij.
Door de pijnaanvallen die hij zelfs ‘s nachts had, sliep hij heel slecht. De omschreven klachten waren typisch voor iemand met een chronische alvleesklierontsteking. Gezien de ernst van zijn conditie stelde ik voor om hem tweemaal per week te behandelen met een combinatie van acupunctuur, oortherapie en cupping.

Lichamelijk onderzoek
Na het gesprek begeleidde zijn vrouw hem naar de behandeltafel waar hij tegenaan moest leunen. Zij trok zijn schoenen en sokken uit en ontkleedde zijn bovenlijf. Zijn broek die ooit goed zat, was nu een hobbezak die met een riem was aangesnoerd.
Nu pas zag ik goed hoe mager hij was geworden. De plek waar ooit zijn bolle buik zat, was nu uitgehold.
Daarna hielp ze hem op de behandeltafel. Ik gaf aan dat ik eerst zijn oren zou onderzoeken en vervolgens zijn buik.

Het oor is een weerspiegeling van het gehele lichaam. Problemen met de gezondheid manifesteren zich in het oor. Dit kun je onder andere merken aan verkleuringen op het oor, de temperatuur, inkepingen, verhardingen en pijnlijke of gevoelige plekken. Ik bekeek eerst zijn rechter- en daarna zijn linkeroor. Zijn oren zagen er vaal uit. Ik pakte zijn linkeroor tussen mijn vingers en mijn ogen vielen gelijk op de plek die overeenkomt met de alvleesklier. Het hele gebied was vergroot en opgezwollen. Het zag er bleker uit. Met een onderzoekspen drukte ik op het gebied van de alvleesklier. Hij kromp ineen van de pijn en zuchtte. Op de plek waar ik gedrukt had, was een deukje zichtbaar geworden. De rest van zijn oor was gevoelig en er waren ook andere pijnlijke plekken bij. Die waren echter niet zo pijnlijk als het gebied van zijn alvleesklier.

Nadat ik klaar was met het onderzoeken van zijn oren mocht hij gaan liggen.
Voorzichtig tastte ik vanaf zijn borstbeen zijn uitgeholde bovenbuik af. Hij kromp ineen onder mijn vingertoppen en er verscheen een grimas om zijn mond.
Ik vroeg of hij de pijn die hij had ervaren een cijfer kon geven. Mijn patiënt gaf aan dat het zeker een tien was.
Ik ging verder met het onderzoek. Zijn gehele buik was gevoelig maar het ergste was zijn bovenbuik.

Behandeling
Na het lichamelijk onderzoek ging ik tot behandeling over.
Op basis van de pijnlijke plekken in zijn buik plaatste ik een aantal naaldcombinaties. Toen ik hiermee klaar was heb ik zijn buik weer gecontroleerd. Hij merkte dat de pijn minder was geworden. Dit gold met name voor zijn bovenbuik. Hij voelde zich rustiger worden en minder verkrampt. Na ongeveer tien minuten gingen de naalden eruit.

Hij mocht daarna op zijn buik gaan liggen zodat ik zijn rug kon cuppen om zijn bloedcirculatie te verbeteren en de pijn te minderen. Bij cupping worden glazen bolletjes op de huid geplaatst. Door eerst een vlammetje in de cup te houden, verdwijnt de zuurstof. Wanneer de cup vervolgens op de huid gezet wordt, ontstaat er een vacuüm. De huid wordt dan omhoog gezogen in het glazen bolletje. Ik plaatste meerdere cups op het middengedeelte van zijn rug waar hij had aangegeven veel pijn te hebben. In de cups net onder zijn schouderblad zag je al snel zijn huid van kleur veranderen.
Onder een aantal cups was zijn huid in eerste instantie lichtrood maar daar kleurde het steeds dieper. Aan het eind, toen ik de cups verwijderde, was een aantal plekken dieppaars. Dit gaf aan dat zijn bloedcirculatie op die locaties erg slecht was.

Om de ontsteking in zijn lijf te verminderen, besloot ik om het topje van zijn oor te laten bloeden. Het bloeden van het oor helpt namelijk om het lichaam te ontgiften en pijn te minderen. Ik trok latex handschoenen aan en deed alcohol op een watje. Daarna masseerde ik de rand van zijn oor meerdere malen van onder naar boven om de bloedcirculatie op gang te brengen. Zijn oor, dat er eerst dof en dor uitzag, had nu wat meer kleur gekregen. Ik pakte zijn oor stevig vast en met een diabetesprikpen maakte ik minuscule gaatjes in zijn oorrand. Langzaam stroomden er een paar kleine druppels bloed uit de gaatjes. Met het watje veegde ik de bloeddruppeltjes weg. Er verschenen nieuwe bloeddruppels op het topje van zijn oor die ik weer wegveegde. Dit proces werd herhaald en tot het bloeden was gestelpt. Hierna plakte ik vaccaria zaadjes op specifieke plekken in zijn oor om de pijn in zijn buik te minderen en de werking van alvleesklier te verbeteren. Omdat mijn patiënt goed herstelde heb ik bij de vervolg behandelingen weinig aan mijn werkwijze gewijzigd.

Effect van de behandeling
Na de eerste behandeling gaf mijn patiënt aan dat hij rustiger was geworden. De pijn in zijn bovenbuik was van een tien naar een acht gegaan. Ook de pijn in zijn rug was minder geworden.

Na de derde behandeling werd hij niet meer wakker met pijnaanvallen en kon hij zijn eten weer binnenhouden.
Na de vierde behandeling was de pijn in zijn bovenbuik afgezwakt naar een vijf. Hij hoefde ook niet meer over te geven. Hij begon toen voorzichtig te minderen met pijnstillers. Zijn vrouw en ik zagen hem opbloeien. Een maand later gaf hij pijncijfer twee. Zijn ontlasting was niet meer vettig en begon meer vorm te krijgen. Mijn patiënt was nu van de morfine en alle pijnstillers af. Hij was zelfs een paar kilo’s aangekomen. Na zes weken behandelen had hij helemaal geen pijn meer en voelde hij zich stukken beter. De zwelling in zijn oor op de locatie van de alvleesklier was sterk verminderd en het deed geen pijn meer bij controle. Zijn bovenbuik kon nu weer worden aangeraakt. Doordat hij zich zo goed voelde besloten ze op vakantie te gaan. Ze zijn daardoor een tijdje gestopt met de behandeling. Toen ik hem vijf weken later weer zag was hij in totaal negen kilo aangekomen. Ze konden hun geluk niet op. Na verloop van tijd zaten alle kilo’s er weer aan. Vanaf dat moment werd de frequentie van zijn behandelingen flink verminderd.

Conclusie
Na deze patiënt heb ik meer mensen met een chronische alvleesklierontsteking behandeld. Wat er bij iedere patiënt weer naar voren kwam, is dat de pijn die ze moeten doorstaan verschrikkelijk is. Voor sommigen is het zo erg dat ze de zin in het leven verliezen.
Uit ervaring weet ik dat met acupunctuur, cupping en oortherapie veel leed verzacht kan worden. Het aantal pijnstillers die ze gebruiken kan met deze therapieën binnen een aantal weken sterk verminderen en zelfs teruggebracht worden tot nul. De mensen zijn dan erg blij dat ze hun leven weer op kunnen pakken.

Ik ben dankbaar dat ik hier een bijdrage aan kan leveren.