Acupuncturist aan het woord: Marian Rappoldt

Dokter Marian Rappoldt heeft een acupunctuurpraktijk in Stiens, een dorp vlak boven Leeuwarden (Friesland). Marian Rappoldt is lid van de NAAV.

Hoe bent u ertoe gekomen om u in acupunctuur te verdiepen?

Nieuwsgierigheid. Ik ben als arts opgeleid in Nederland en na mijn afstuderen bleven er allerlei vragen over waar ik geen antwoord op had gekregen. Dat waren met name vragen over wat je kunt doen om gezond te blijven, maar ook: hoe kijken andere culturen aan tegen gezondheid en ziekte? Ik had ergens gehoord of gelezen dat in andere culturen iemand met epi­lepsie wordt gezien als een boodschapper van de goden. Dat betekent dat je wordt erkend als een bijzonder mens en dat je waardering krijgt. Dat voelt vast heel anders dan het gevoel dat je een slachtoffer van een ziekte bent.
Acupunctuur kun je in Nederland bestuderen. Het zou ook heel interessant zijn om te weten hoe ze gezondheid in Zuid-Amerika bekijken, maar het is moeilijker om dat hier in Nederland naast je werk te bestuderen.
Acupunctuur bleek echt iets om je in te verdiepen; de theorie over energie en energiebanen biedt mogelijkheden om verder te komen in het denken over gezondheid en ziekte. En dat is wat je als arts wil, mensen de weg wijzen naar gezondheid.

Waar hebt u acupunctuur gestudeerd?

Eind jaren tachtig aan de European University for Traditional Chinese Medicine (EUTCM). Die bestaat inmiddels geloof ik niet meer. Ik heb daar in 1991 mijn diploma gehaald. In Groningen-stad heb ik daarna een acupunctuurpraktijk gehad. Maar na mijn verhui­zing naar Friesland heb ik dat diploma laten verlopen door geen bijscholingen te doen.
Ik werkte inmiddels voor een arbodienst en dat slokte veel tijd en energie op. Ik kreeg het op den duur steeds moeilijker met dat werk; het beleid werd steeds strenger en onmenselijker. Mijn werkgever eiste dat ik tegen de mensen zei wat hun werkgever wilde over hun werk­capaciteit bij ziekte, in plaats van mijn eigen medisch inzicht toe te passen. Ik zou mezelf daar op den duur de das mee omgedaan hebben; daarom ging ik me herbezinnen op mijn artsenwerk. Toen ben ik de acupunctuuropleiding nog een keer gaan volgen, dit keer bij de NAAV.
Het was heel interessant om het nog een keer te doen; ik was inmiddels ook twintig jaar ouder en wijzer. Maar het grootste verschil – en ik had helemaal niet verwacht dat dat uit zou maken – was dat alle andere studenten ook arts waren. We hadden allemaal hetzelfde referentiekader en dezelfde interesses.
De EUTCM was meer gericht op fysiotherapeuten. Daar bleef ik toch met veel vragen zitten; er werd wel verteld hoe je het moest doen, maar naar mijn idee niet voldoende waarom. De opleiding bij de NAAV was veel inhoude­lijker, met meer aandacht voor het grotere geheel en de filosofie van de Chinezen. Daardoor kan ik de acupunctuur nu meer op de persoon toegesneden toepassen.

(dit is slechts een gedeelte van het artikel dat te vinden is in de Acupunctueel!) Word lid en ontvang de Acupunctueel!